Σικάγο 1884,Φρίντμαν και μπλουζ

Το 1884 άρχισαν να εκδηλώνονται στο Σικάγο τα πρώτα κινήματα που διεκδικούσαν ό,τι σήμερα κινδυνεύει να πάψει να είναι αυτονόητο:8άωρο, καλύτερα μεροκάματα, καλύτερες συνθήκες εργασίας.Η πόλη ήταν μια χοάνη μεταναστών και αμερικανών εργατών και μετά την αιματοβαμμένη 4η Μαΐου του 1886(9 νεκροί -150 τραυματίες), η μεγάλη τους απεργία το 1894 "έδωσε" 30 νεκρούς και πάνω από 100 τραυματίες.Η ίδια πόλη "γέννησε" την οικονομική σχολή του Φρίντμαν...Η ίδια πόλη τραγουδούσε μπλουζ μαζί με τον Γούλι Ντίξον και τον Μάντι Γουότερς, τα μπλουζ των απλών ανθρώπων του καθημερινού μόχθου...http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=k4t2AVTtPSQ#t=27s

Οι πολεμιστές του φωτός...

"Ο πολεμιστής του φωτός ξέρει πως οι πάντες φοβούνται τους πάντες.
  Αυτός ο φόβος εκδηλώνεται συνήθως με δύο μορφές: μέσω της επιθετικότητας ή μέσω της υποταγής.Είναι τα δύο πρόσωπα του ίδιου νομίσματος.
  Γι΄αυτό, όταν βρίσκεται μπροστά σε κάποιον που του εμπνέει φόβο, ο πολεμιστής θυμάται πως ο άλλος έχει τις ίδιες ανασφάλειες.(...)
   Αντιμετωπίζει, όμως την κατάσταση με καλύτερο τρόπο.Γιατί;Επειδή χρησιμοποιεί το φόβο σαν κινητήρια δύναμη και όχι σαν φρένο".


Paulo Coelho "Το Εγχειρίδιο του Πολεμιστή του Φωτός"


   Οι 'Ελληνες πρέπει να μάθουμε απ΄αυτή τη θανάσιμη λαβή, που μας κάνουν προκειμένου να "συμμορφωθούμε προς τας υποδείξεις", την άμυνα, την τεχνική του απεγκλωβισμού.
   Τι φοβούνται περισσότερο οι δανειστές μας; Εκεί πρέπει να "χτυπήσουμε". Στην εστία του φόβου τους...Χρεοκοπία ή ΔΝΤ και ξεπούλημα;http://www.youtube.com/watch?v=M-LVx9tfkgA&feature=related,http://www.youtube.com/watch?v=Bz8d8QyJusc&feature=related,http://www.youtube.com/watch?v=pUU3VSi6Bh0&feature=related

"Το αυγό του φιδιού"

Καμιά φορά, μέσα στην "ομελέτα" της πολιτικής, ανακατεύονται και περίεργα "αυγά".Κι ο κόσμος, ο απελπισμένος κόσμος, ο αηδιασμένος κόσμος μπαίνει στον πειρασμό να τα δοκιμάσει.Εδώ λοιπόν που φτάσαμε, φοβάμαι ότι αρχίζω πλέον να ενοχλούμαι από τον καιροσκοπισμό των επίδοξων λαοσωτήρων. Αναμένω τις εξελίξεις και καιροφυλακτώ, γιατί έχουν γνώση οι φύλακες.Το πλαίσιο θυμίζει έντονα δεκαετία '30.Μεσοπόλεμο δηλαδή.Οι "Ντούτσε" και οι "Φύρερ" του σήμερα έχουν άλλη μορφή.Το νοσηρό παρελθόν, στο οποίο βρίσκονται οι καταβολές τους, τους έχει διδάξει να ελίσσονται με ευφυΐα και να συγκαλύπτουν το φασίζον πρόσωπό τους. Το "αυγό του φιδιού" όμως εκκολάπτεται.Σύντομα θα πέσουν οι πολιτικές μάσκες..."Εδώ Πολυτεχνείο"...

'Εχουμε Πάπα(δήμο)

Ναι,ω ναι!Επιτέλους ο.."τοκετός"έλαβε τέλος και με περισσή συγκίνηση κρατάμε το "νεογέννητο".Το Λουκά.Το δικό μας Λουκά.Και τώρα αρχίζει το "κατά Λουκάν".Πιστέψτε τον και θα δείτε το μέγα θαύμα να εκτυλίσσεται μπροστά σας: ο άνθρωπος αυτός εστάλη για να μας σώσει.Ξέρει τον τρόπο.Θυσιάζοντάς μας στο βωμό της Αγίας Παγκόσμιας Νέας Τάξης και στην τράπεζα των διεθνών τραπεζικών συμφερόντων.Πιστέψτε τον.Τώρα η χώρα μπορεί να επανέλθει στον καναπέ και να κοιμάται ήσυχη.Είμαστε σε πολύ καλά χέρια και νομίζω ότι συμφωνούμε όοοολοι.'Ολοι;

Ψήφος... εμπιστοσύνης

Ψήφος... εμπιστοσύνης


Αγωνιώ, όπως τόσοι 'Ελληνες, για την τύχη της πατρίδας μου.Δε φέρω κομματική ταυτότητα.Δηλώνω Ελληνίδα.Απλώς, Ελληνίδα.Χωρίς υπερπατριωτικές, σωβινιστικές και ρατσιστικές κορώνες, που αποβάλλω εκ φύσεως.Πιστεύω στην Αλήθεια των ιστορικών γεγονότων και στο "μέτρο" κατά την αρχαιοελληνική έννοια.    
   Εύχομαι το ίδιο να πράξουν και οι πολιτικοί μας.Να "καταθέσουν" τις κομματικές τους ταυτότητες και να λειτουργήσουν για το καλό του τόπου ως 'Ελληνες, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.Αυτοί ξέρουν καλύτερα το "πώς".'Η μήπως,όχι;Μήπως τους πιάσαμε αδιάβαστους; Μήπως ανέτοιμους για όλα;Κι αν πω ότι οι πολιτικοί μας είναι ανάξιοι των περιστάσεων, υπάρχει κανείς να με διαψεύσει;ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΙΣ;

Αγανακτισμένοι...

Το κίνημα των σημερινών Αγανακτισμένων δεν αναδύθηκε από τις στάχτες κάποιας εκούσιας θυσίας. Κληρονόμησε μια ετεροκαθοριζόμενη πραγματικότητα, που την ξεχρεώνει περιδιαβαίνοντάς την, είτε με την αίσθηση του αυτοεξόριστου, είτε με μια ξεθυμασμένη Coca Cola στο χέρι, χωρίς περιθώρια «φοροδιαφυγής». Αρκετοί από μας στέκονται παγωμένοι από την άρνηση και την αμηχανία, συνδεδεμένοι με αόρατα καλώδια που διοχετεύουν την ενεργητικότητά τους σε κάποια καλά φρουρούμενη ελβετική τράπεζα, καρφωμένοι στον καναπέ της αποξένωσης με τα όνειρά τους να συνθλίβονται απ΄ τους κυνόδοντες των βρικολάκων της Νέας Τάξης Πραγμάτων.
Όμως τώρα, ω του θαύματος της παγκοσμιοποιημένης πληροφορίας και τεχνολογίας, αποκτάμε προσβάσεις. Πέρα από την προοπτική του να γίνουμε μια κωδικοποιημένη ετικέτα που θ΄ αγοράζει εικονικές ελπίδες (αυτό τουλάχιστον μας πουλάνε ως life style πλανόδιοι κεφαλαιοθρεμμένοι τεχνοκράτες ,ταγμένοι στην υπηρεσία του ολοκληρωτισμού των πολυεθνικών, φασιονίστες και τηλεοπτικές περσόνες),μιλάμε μεταξύ μας…
΄Όλα αυτά συμβαίνουν ενώ οι τυμβωρύχοι των αγορών, οι νομείς της Γης, απεργάζονται οφέλη για την… πεφωτισμένη ελίτ της παγκόσμιας Νέας Τάξης με το μυαλό και την ψυχή χυμένα στο ποτήρι με το μεθυστικό «κρακ» της παντοδυναμίας. .
Στη μέση του ορυμαγδού η κρίση των ιδεολογιών, των συστημάτων , τείχη που πέφτουν και που υψώνονται «χωρίς περίσκεψη και χωρίς αιδώ», ο ασιατικός ιμπεριαλισμός, ο εκσυγχρονισμός της πολιτικής, η Ευρώπη των δύο ή των τριών ζωνών και ο κόσμος των δέκα ταχυτήτων και των δέκα τραπεζών.
Τα «κοράκια» ορίζουν την παγκόσμια ισορροπία διαιρώντας και αφαιρώντας ανθρώπους, παίζοντας σ΄ ένα χρηματιστήριο χωρίς αξίες που, ωστόσο, αποφέρει κέρδη:το βάρος σε χρυσάφι των ακούσιων αιμοδοτών των ειδήσεων, εκείνων που τ΄ όνομά τους γράφεται με αόρατο μελάνι στη… «μαρκίζα» κάποιου ομαδικού τάφου στην Παλαιστίνη, στο Ιράκ ή όπου αλλού στην εμπόλεμη και εμπύρετη Γη.
Η παγκόσμιοποιημένη αναλγησία, ο φοβικός και ενοχικός εαυτός μας και το παράλυτο, άναυδο «εγώ» μας έχουν ένα κοινό παρονομαστή: την αιχμαλωσία των εικόνων, την απαξίωση της συμμετοχής στα κοινά, τη χειραγώγηση της σκέψης, την επικοινωνιακή αφυδάτωση της ψυχής και τον μεθοδευμένο εγκλεισμό της στο «άσυλο» του τηλεοπτικού γίγνεσθαι.
Σε κάθε περίπτωση όμως, κάτι ψάχνουμε, καθώς βιώνουμε την αίσθηση της ξηρασίας, της παγιδευμένης σκέψης, του τσιμεντοποιημένου συναισθήματος μέσα στη λογική του «έχειν» και του «φαίνεσθαι» και όχι του «είναι». Αν οι αξίες μας περιορίζονται και χάνονται μέσα στην ομίχλη του πολιτικού ψέμματος και του πολιτικού ελλείμματος, τότε υπάρχει κενό αέρος στην κορυφή και γενικώς κενό ψυχής. Ναι, κενό ψυχής!
Μιλάμε για μια υπαρξιακή λειψυδρία χωρίς καμία πίστωση χρόνου. Μιλάμε για την παραμόρφωση του Ανθρώπινου Προσώπου καθώς το νόμισμα της παγκοσμιοποίησης κατρακυλά απ΄ το βουνό των «οικονομικών θεών» και χαράσσει στο πέρασμά του νέα σύνορα στους χάρτες και στις συνειδήσεις. Μιλάμε για πολλά κέρδη με κάθε φωτιά που ανάβουν οι τζογαδόροι της πολιτικοοικονομικής ελίτ, αλλά ταυτόχρονα αναφερόμαστε και στον πιο βαθύ υπαρξιακό, κοινωνικό και προσωπικό διχασμό που έχει βιώσει ο άνθρωπος από την εμφάνισή του στη Γη ως σήμερα.
«Η κόλαση είναι οι άλλοι» ή η κόλαση είναι το να είσαι μακριά απ΄ τους άλλους; Και τι είναι αυτό που, ενώ θα έπρεπε να μας ενώνει, μας αποξενώνει; Μήπως έχουμε έρθει σε ρήξη με την ίδια τη βαθύτερη ουσία της ύπαρξής μας; Ποια διέξοδο υπαγορεύει το ένστικτο της επιβίωσης;
Ένα ήδη ραγισμένο σύστημα, μη βιώσιμο, απολυταρχικό κι ανασφαλές, δόλιο και κάλπικο, δεν μπορεί παρά να γκρεμιστεί με λίγα μόνο ρίχτερ παγιδευμένης ζωτικής ενέργειας. Η Αγανάκτηση είναι θέμα αντοχής. Τα άτομα και οι κοινωνίες αργά ή γρήγορα κουράζονται να δίνουν πίστωση χρόνου.
Η σημερινή πραγματικότητα ληστεύει τα αποθέματα της υπομονής και τα σημεία των καιρών αναδεικνύουν ένα ρέμα που φουσκώνει, ένα «γίγαντα» που ξυπνάει από βαθύ ύπνο. Σύντομα οι εξελίξεις μπορεί να δικαιώσουν όσους πιστεύουν ότι κάτι τέτοιο μπορεί να συμπαρασύρει τα πάντα και να φέρει την αλλαγή, ίσως όχι αναίμακτα. Αρκεί βέβαια να φανεί το όραμα που θα κινητοποιήσει και θα «πυροδοτήσει» όλες αυτές τις διεργασίες. Αρκεί οι Αγανακτισμένοι να παραμείνουν η ζωντανή έκφραση αυτής της ζωτικής ενέργειας και να μην ξαναχωθούν στην ασφάλεια του καναπέ τους. Αρκεί να υπάρξουν και ηγέτες ικανοί να απεγκλωβίσουν τον κόσμο απ΄ τα κατασκευασμένα αδιέξοδα.

Εκλογολογίας το ανάγνωσμα

Τι να σας πω τώρα...Μπλε βάφτηκε ο χάρτης ή πράσινος; Πού ήταν οι 'Ελληνες σ΄αυτές τις εκλογές; Τι μήνυμα δόθηκε τελικά και πώς το ερμηνεύει ο καθένας;

Θαρρώ πως έχω μερικές απαντήσεις που δεν θ΄αρέσουν...Πάλι καταφύγαμε στην αντίσταση του καναπέ.Πάλι θαφτήκαμε σε διαδικτυακές ή σε κατ΄ιδίαν αξιολογήσεις της πολιτικής, που εκφράστηκαν με μια πρωτοφανή αποχή. Αφήσαμε τους πολιτικούς ν΄αναρωτιούνται και να ερμηνεύουν την αμηχανία και την ατολμία μέρους του εκλογικού σώματος ως, δήθεν, ψήφο δυσαρέσκειας.

Απλά.Ξεκάθαρα.Κρυστάλλινα:το πολιτικό μας σύστημα αντέχει ακόμα, γιατί το αντέχουμε εμείς, που περιμένουμε ως αναισθητοποιημένοι ασθενείς το νυστέρι του Μνημονίου.Και μάλλον μας έχουν ρίξει μεγάλες δόσεις αναισθητικού, γιατί δεν βλέπουμε την επερχόμενη "θύελλα".Όταν θ΄αρχίσουν οι απολύσεις στο Δημόσιο, τότε μόνο κάποιες καρέκλες θα τρίξουν...Καρέκλες εργατοπατέρων, καρέκλες παραθυράκιδων του διακαναλικού μας

τ(οπίου), καρέκλες παρατρεχάμενων...