Ο θάνατος του Αρχιεπισκόπου με γέμισε μ΄ ένα είδος θλίψης, που τολμώ να χαρακτηρίσω ως λυτρωτικό. Επήλθε ως ένα δυνατό, αν και αναμενόμενο, χτύπημα, ικανό να με αποσπάσει ψυχολογικά από αυτή τη νοσηρή αίσθηση της απαξίωσης της πραγματικότητας.
Εννοώ ότι, όπως και πολλοί από εσάς, είχα αποστρέψει εδώ και καιρό το βλέμμα απ΄ ότι συμβαίνει στο σάπιο βασίλειο της χυδαιότητας, που λέγεται "πολιτική σκηνή της χώρας". Μέσα στο θολό τοπιο της διαπλοκής, πόσο φθοροποιό είναι το ν΄αναζητά κανείς ψύγματα μιας τυχόν διασωθείσας συλλογικής αξιοπρέπειας ...Και ναι, πόσο λυτρωτικό είναι να την ανακαλύπτεις ξανά, ως πολίτης, μέσα από τη στάση ενός σπουδαίου ανθρώπου, ενός σπουδαίου Έλληνα, απέναντι στο θάνατό του...
