Λέρος : της χρωστούν πολλά!!!

Υπάρχει μια πανέμορφη γωνιά του κόσμου, κάπου στις εσχατιές του Ν.Α.Αιγαίου, στην οποία οι καρδιές ακόμα χτυπούν στο ρυθμό της ανθρώπινης αλληλεγγύης και της φιλοξενίας. Μιλάω για τη Λέρο, την ιδιαίτερη πατρίδα μου, στην οποία αισθάνομαι ότι χρωστάω πολλά.

Είμαι ιδιαίτερα υπερήφανη γιατί το νησί μου φιλοξένησε, περιέθαλψε και αγκάλιασε κατά καιρούς ψυχικά πάσχοντες, πολιτικούς κρατούμενους, μετανάστες και σίγουρα, η ελάχιστη ανταμοιβή, που του αξίζει και που δικαιούται είναι το κράτος να μην το ξαναεγκαταλείψει ποτέ!!!

Η Υγεία, η Κοινωνική Πρόνοια, η Παιδεία, η Συγκοινωνία,η Οικονομία, κ.λ.π., νευραλγικοί τομείς για τη λειτουργία και την πρόοδο ενός τόπου, δεν μπορούν να στηρίζονται στο φιλότιμο και στις ενέργειες λίγων ντόπιων. Στήριξη χρειάζεται και έξωθεν. Αυτό ας το θυμούνται κάποιοι υψηλά ιστάμενοι, εδώ, στην καρδιά του υδροκέφαλου κράτους μας...

Καλή μας όρεξη...

Μεσημέρι...Επιστρέφω απ' τη δουλειά.΄Ωρα φαγητού...Ας ακούσουμε και λίγο ειδήσεις:"Συνεχίζονται οι ανελέητοι βομβαρδισμοί των Ισραηλινών στη Λωρίδα της Γάζας..."Νεκροί τόσοι άμαχοι κι ανάμεσά τους, τόσα παιδιά...Η διαδικασία του φαγητού διακόπτεται βίαια.Σβήνω το ραδιόφωνο."Καλή χρονιά, με υγεία" και καλή όρεξη, βέβαια.

Το "τώρα" νοσεί και βάλλεται στα πρόσωπα αθώων.Το "εδώ" παίρνει τις αποστάσεις του ένεκα επιβίωσης.Κι όμως...Κάθε φορά που γίνεται σιωπή, "ακούω" καθαρά τις οιμωγές των θυμάτων, γιατί, ναι, Κύριε, κι αυτό με αφορά...

Καλή χρονιά,με Υγεία...

Καλή χρονιά, με Υγεία...Τετριμμένη ευχή, θα μου πεις...Πόσο νόημα όμως μπορεί κανείς ν΄ανακαλύψει μέσα στα "τετριμμένα"!Την αξία του αυτονόητου την κατανοεί κανείς, όταν το χάνει...

Τι θλιβερό, αλήθεια να ξέρει κανείς, ότι υπάρχουν πλάσματα που υποφέρουν...Μελό,ε;Πόσο εξοργιστικό είναι όμως να βλέπει κανείς ανθρώπους αδιάφορους, απορροφημένους απ' τον προβληματικό μικρόκοσμό τους, να περιφέρονται ανούσια αυτές τις μέρες(αν μη τι άλλο) και να εκτοξεύουν όλες εκείνες τις θλιβερές μικρότητές τους, όλες εκείνες τις αξιολύπητες κακίες, που τους κρατούν δεμένους στο θλιβερό τους "μαγγανοπήγαδο".Ειλικρινά, θλίβομαι και θυμώνω με όλα αυτά τα ..."στρουθία"!