Στο ΘΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙ ( Η' / Ποιήματα,εκδόσεις 'Ικαρος 1974), ο Σεφέρης γράφει:
"Τ΄άσπρο χαρτί σκληρός καθρέφτης/επιστρέφει μόνο εκείνο που ήσουν.
Τ΄άσπρο χαρτί μιλά με τη φωνή σου,/τη δική σου φωνή/όχι εκείνη που σ΄αρέσει(...)
Ζωή σου είναι ό, τι έδωσες/τούτο το κενό είναι ό, τι έδωσες/το άσπρο χαρτί."
Το θέμα είναι λοιπόν τι γράφει κανείς σ΄αυτό το "άσπρο χαρτί", ατομικά ή συλλογικά.
Το μυαλό μου πηγαίνει σ΄ένα mail που έλαβα από τις ΗΠΑ.Από 'κει άντλησα την παρακάτω πληροφορία: στη Λουϊζιάνα, όπου ο τυφώνας "Κατρίνα" σάρωσε τα πάντα, οι αρχές πυροβολούσαν τα αδέσποτα που κυκλοφορούσαν στους δρόμους...Ομάδες της ΡΕΤΑ (μεγάλη φιλοζωϊκή οργάνωση της Αμερικής) καταβάλλουν τεράστιες προσπάθειες για τη διάσωση όσων απέμειναν.
Δεν ξέρω αν αυτό κάνει κάποιους να μειδιούν, σκεφτόμενοι ότι, αντίστοιχα, χάθηκαν ανθρώπινες ζωές σ΄αυτή τη θεομηνία. Προσωπικά, πιστεύω οτι η Ζωή έχει μεγάλη αξία και βέβαια δεν αναφέρομαι μόνο στην ανθρώπινη.
Εξάλλου, σε δεδ0μένες στιγμές, όταν οι κατασκευασμένες συνθήκες (βλέπε "καθήκον") το επιτρέπουν και το υπαγορεύουν, οι κάνες των όπλων στρέφονται εύκολα και κατά των "ομοίων" μας. Μια βόλτα στο Ιράκ, κι όχι μόνο, θα σας πείσει. Κενό ψυχής το "άσπρο χαρτί" τους.
2 σχόλια:
αγαπητή μου καμία εξουσία δεν αγαπά τα α-δέσποτα, είτε πρόκειται για ζώα, είτε -ακόμα περισσότερο- αν πρόκειται για ανθρώπους.
Συμφωνώ με τον προλαλήσαντα Γάϊο Πίλλιο Σεφέρη...
Αν και πρέπει να προσέξουμε σε τι διακρίνουμε τα αδέσποτα σε όλο το μήκος του άξονα, απο συνήθεια ξεχνιόμαστε μόνο σε πράγματα. Τι όμως για τις ιδέες;
Δημοσίευση σχολίου